Η ψωρίαση είναι μια μη μεταδοτική, χρόνια ασθένεια που μέχρι πρόσφατα θεωρήθηκε απλώς μια δερματική ασθένεια. Η ιδιαιτερότητα της φλεγμονώδους διαδικασίας σε ορισμένες περιοχές του δέρματος σε ασθενείς με ψωρίαση είναι ότι ο κύκλος ζωής των φυσιολογικών δερματικών κυττάρων είναι περίπου 30-40 ημέρες, όταν, όπως στην ψωρίαση, είναι 4-5 ημέρες, δηλαδή, μετά από 4 ημέρες, τα κύτταρα του δέρματος σταδιακά πεθαίνουν, σχηματίζοντας πλάκες, ξηρότητα, ξεφλούδισμα του δέρματος και ούτω καθεξής.
Το πρόβλημα της αντιμετώπισης αυτού του συμπλόκου και της δύσκολης θεραπείας της νόσου σήμερα είναι επείγον όχι μόνο για τους δερματολόγους, πολλοί γιατροί άλλων ειδικοτήτων συχνά εμπλέκονται στον προσδιορισμό των αιτίων της ψωρίασης σε έναν ασθενή και συμμετέχουν επίσης άμεσα στην πολύπλοκη θεραπεία αυτής της ασθένειας. Σήμερα, η ιατρική θεωρεί την ψωρίαση ως προς τη συστηματική ανεπάρκεια στο σώμα και όχι μόνο ως φλεγμονή του δέρματος.
Ακόμα και το όνομά του έχει αλλάξει, τώρα είναι μια ψωριασική ασθένεια. Γιατί η ψωρίαση είναι συστηματική παθολογία; Επειδή οι ασθενείς έχουν πολλές διαφορετικές διαταραχές στην εργασία του σώματος ως σύνολο - στο νευρικό, ενδοκρινικό, ανοσοποιητικό. Στην ιατρική, υπάρχουν διάφοροι τύποι ψωρίασης, υπάρχουν επίσης πολλοί λόγοι για την εμφάνιση αυτής της ασθένειας, κυρίως αυτές είναι θεωρίες, καθώς δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις για αυτές τις φερόμενες αιτίες, θα τις εξετάσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.
Μερικά γεγονότα:Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική, καθώς πιστεύεται ότι προκαλείται από δυσλειτουργία στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή από τα υπερδραστήρια Τ-λεμφοκύτταρα στο δέρμα. Η ψωρίαση ταξινομείται ως κληρονομική ασθένεια, με ψωρίαση σε 1 από τους γονείς, ο κίνδυνος ψωρίασης σε ένα παιδί είναι 25%, εάν και οι δύο γονείς έχουν 65%. Εκτός από τον κληρονομικό παράγοντα, ο μηχανισμός ενεργοποίησης για την εμφάνιση ψωρίασης ή υποτροπής είναι η πρόσληψη αντιβιοτικών, ΜΣΑΦ, βιταμινών Β, καθώς και στρες, αλκοόλ και τραυματισμοί στο δέρμα.
Ιική θεωρία της αιτίας της ψωρίασης
Ορισμένες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε ασθενείς με ψωρίαση έχουν βρει διάφορες αλλαγές στους περιφερικούς λεμφαδένες, οι οποίες μπορεί να υποδηλώνουν την ιική φύση της ανάπτυξης αυτής της νόσου. Υποψιάζεται ότι είναι ρετροϊοί που μεταδίδονται γενετικά από την κληρονομιά που μπορεί να είναι μία από τις αιτίες της ψωρίασης, αλλά για να αποδειχθεί η ιογενής φύση της προέλευσης της ψωρίασης, είναι απαραίτητο να εντοπιστεί ο ιός, να απομονωθεί και να επιλεγεί ο βιότοπος, και μέχρι στιγμής κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Το γεγονός είναι ότι οι ρετροϊοί έχουν την ικανότητα να αλλάζουν τον γενετικό κώδικα του ξενιστή, αυτοί, με τη βοήθεια του ενζύμου της αντίστροφης μεταγραφάσης, έχουν την ικανότητα να συνθέτουν DNA και ένα "ψευδές πρόγραμμα" σχηματίζεται σε κύτταρα που αλλάζουν το ανθρώπινο γονιδίωμα. Ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και με μεταγγίσεις αίματος από ασθενείς με ψωρίαση σε υγιή άτομα, δεν έχει σημειωθεί ποτέ μόλυνση ή μετάδοση της νόσου. Επομένως, η έκδοση σχετικά με την ιική αιτία της ψωρίασης δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.
Η ανοσολογική αιτία της ψωρίασης
Αυτή είναι μία από τις γενικώς αποδεκτές θεωρίες για τις αιτίες της ψωρίασης, καθώς οι διαταραχές της κυτταρικής ανοσίας θεωρούνται η κύρια αιτία της νόσου. Παρατηρήθηκε εδώ και πολύ καιρό ότι σε άτομα με γενετική προδιάθεση για ψωριασική νόσο, σε περίπτωση χρόνιων εστιών λοίμωξης - αμυγδαλίτιδα, ιγμορίτιδα, που υποδηλώνουν μειωμένη ανοσία - προκαλούν παράγοντες για την έναρξη της ψωρίασης.
Όταν εμφανίζεται μια κύρια εστία της ψωρίασης, το φάρμακο προτείνει επίσης ότι η βλάβη στην επιδερμίδα προκαλείται από αυτοάνοση επιθετικότητα. Σε πολυάριθμες μελέτες ασθενών με ψωρίαση, έχουν εντοπιστεί ανωμαλίες στα ανοσολογικά σύμπλοκα, αντισώματα, ανοσοσφαιρίνες, που προκαλούν τις μικροαποδόσεις του Munro.
Στη διαδικασία ενεργοποίησης της φλεγμονής της ψωρίασης, η υπερευαισθησία του δέρματος αυξάνεται απότομα, επομένως, σε σημεία φυσικού ή χημικού ερεθισμού, εμφανίζονται εξανθήματα που χαρακτηρίζουν την ψωρίαση. Κατά την εξέταση των κλιμάκων του δέρματος, βρέθηκαν αντιγονικά συστατικά και αυτοαντισώματα σε αυτά στο αίμα, τα οποία δεν βρίσκονται σε υγιείς ανθρώπους είτε στο δέρμα είτε στο αίμα.
Αυτό το γεγονός παρέχει λόγους να υποστηρίξει ότι η αυτοάνοση διαδικασία παίζει σημαντικό ρόλο στην αιτία της ψωρίασης. Αλλά οποιεσδήποτε διεργασίες, ακόμη και ανοσολογικές αντιδράσεις, παίζονται στο σώμα όπως σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα, επομένως, πρέπει να ληφθεί υπόψη ένας συνδυασμός άλλων παραγόντων, όπως η ενδοκρινική επίδραση, οι κληρονομικοί παράγοντες, οι μεταβολικές διαταραχές.
Μολυσματική θεωρία της ανάπτυξης της ψωρίασης
Πριν από εκατό χρόνια, πολλοί ερευνητές έψαξαν πεισματικά έναν μολυσματικό παράγοντα ψωριασικής νόσου και οι στρεπτόκοκκοι, οι σπειροκήτες και οι επιδερμόφυτοι θεωρήθηκαν ένοχοι για την εμφάνισή του. Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους παθογόνους μικροοργανισμούς, μύκητες, μετά από έρευνα, δεν βρέθηκε να είναι η αιτία της ψωρίασης.
Ωστόσο, οι μολυσματικές ασθένειες, η αμυγδαλίτιδα, η γρίπη ARVI επηρεάζουν την επιδείνωση ή προκαλούν την πρωτογενή έναρξη της ψωρίασης, ειδικά στην κρύα εποχή, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί και οι ασθενείς με ψωρίαση συχνά εισάγονται στο νοσοκομείο.
Ορισμένοι συγγραφείς πιστεύουν ότι η ανάπτυξη της ψωρίασης στο πλαίσιο της οξείας και χρόνιας λοίμωξης εξηγείται από την εισροή παλμών από την εστία της μόλυνσης στο ενδοκρινικό σύστημα και το φυτικό τμήμα, το οποίο οδηγεί σε αναδιάρθρωση της αντιδραστικότητας του σώματος. Πολύ συχνά, δηλαδή στο 90% των περιπτώσεων, η χρόνια αμυγδαλίτιδα συνοδεύει την ψωρίαση, η οποία επιβεβαιώνει την επίδραση μολυσματικών διεργασιών και εξασθενημένη ανοσία στην ανάπτυξη της ψωρίασης.
Επίσης, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, υπάρχει μια μολυσματική-αλλεργική αιτία ψωρίασης. Οι υποστηρικτές της πιστεύουν ότι η ψωρίαση είναι αλλεργική αντίδραση ιστού στους ιούς, στους στρεπτόκοκκους και στα μεταβολικά προϊόντα τους. Ωστόσο, ούτε η ιογενής ούτε η μολυσματική θεωρία δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί.
Γενετική αιτία
Αυτή η αιτία βασίζεται σε μια οικογενειακή εκδήλωση ψωρίασης μεταξύ στενών και μακρινών συγγενών. Ωστόσο, η ψωρίαση δεν πρέπει να θεωρείται αυστηρά κληρονομική ασθένεια, καθώς και ο διαβήτης, ο καρκίνος, η ισχαιμική καρδιακή νόσος, καθώς δεν είναι κληρονομική η ίδια η ψωρίαση, αλλά μόνο μια γενετική προδιάθεση για αυτήν. Ναι, το 60% των ασθενών με ψωρίαση έχουν προγόνους ή στενούς συγγενείς που πάσχουν από αυτήν την ασθένεια και εάν ένας από τους γονείς είναι άρρωστος, τότε, σύμφωνα με τη θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος ανάπτυξης παιδικής ψωρίασης αυξάνεται κατά 25% και εάν και οι δύο γονείς είναι άρρωστοι, έως και 75%.
Ωστόσο, όχι πάντα με την ψωρίαση, η αιτία είναι μόνο ένας γενετικός παράγοντας. Αυτή η ασθένεια έγινε πρόσφατα πολύ συχνή στην κλινική πρακτική και δεν υπάρχει πάντα άμεση εξάρτηση από τη σχετική προδιάθεση. Στην ψωρίαση, οι αιτίες εμφάνισης είναι τόσο πολυπαραγοντικές που είναι αδύνατο να αναφερθεί σαφώς μια συγκεκριμένη αιτία. Δεδομένου ότι οι παθογόνοι παράγοντες είναι παραβιάσεις του μεταβολισμού πρωτεϊνών ή υδατανθράκων, και μεταβολές στα λιπίδια, ενζυματικός μεταβολισμός, συνδυασμός με εστίες στρεπτοκοκκικής λοίμωξης ή ιικής φύσης.
Οι μεταβολικές διαταραχές ως παράγοντες στην ανάπτυξη της ψωρίασης
Εάν λάβουμε υπόψη τις μεταβολικές διαταραχές στην ψωρίαση, τότε σε πολλούς ασθενείς υπάρχει μια ελαφρά μείωση της θερμοκρασίας του σώματος και αυτό είναι ένα από τα συμπτώματα ενός επιβραδυνμένου μεταβολισμού, σημειώνεται επίσης αυξημένη περιεκτικότητα σε χοληστερόλη, η οποία υποδηλώνει αλλαγές στον μεταβολισμό των λιπιδίων. Δεδομένου του υψηλού επιπέδου χοληστερόλης, πολλοί ερευνητές θεωρούν την ψωρίαση ως διάθεση χοληστερόλης και θεωρούν ότι η αύξηση της είναι η αρχική εκδήλωση της δερματοπάθειας, καθώς η παραβίαση του μεταβολισμού των λιπιδίων διεγείρει τον σχηματισμό κερατινοποίησης του δέρματος.
Επίσης, στην ψωρίαση, ο μεταβολισμός των βιταμινών διαταράσσεται, ειδικά η βιταμίνη C, A, B12, B6, ενώ το περιεχόμενο της βιταμίνης C στο δέρμα είναι αυξημένο. Επίσης, παρατηρήθηκαν αλλαγές στο περιεχόμενο του σιδήρου, του χαλκού και του ψευδαργύρου, γεγονός που μειώνει σημαντικά τις προσαρμοστικές ιδιότητες του ανθρώπινου σώματος. Σχεδόν το 25% των ασθενών με ψωρίαση πάσχουν επίσης από σακχαρώδη διαβήτη, ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές θεωρούν αυτό το γεγονός όχι ως την αιτία της ψωρίασης, αλλά, αντιθέτως, ως εκδήλωση ψωριασικής νόσου.
Με την εξέλιξη της νόσου, ο βασικός μεταβολισμός σε ασθενείς με ψωρίαση αυξάνεται συχνότερα και σε αυτούς τους ασθενείς με μειωμένο μεταβολισμό συχνά εκδηλώνονται συμπτώματα υποθυρεοειδισμού, ενδοκρινών αδένων, γονάδων, στο 60% των ασθενών με ψωρίαση, ο γενικός μεταβολισμός υδατανθράκων διαταράσσεται. Η τροφή χαμηλών θερμίδων, ή ακόμα και η μέτρια νηστεία, μειώνει την αυτο-δηλητηρίαση του σώματος, επομένως, μια δίαιτα για θεραπεία ψωρίασης βελτιώνει την κατάσταση του ασθενούς.
Προκλητικοί παράγοντες για την ψωρίαση
Στο παρόν στάδιο της ιατρικής έρευνας στον τομέα του προσδιορισμού της αιτίας της ψωρίασης, μπορούμε να πούμε ότι είναι μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη συστηματική ασθένεια που εμφανίζεται σε γενετικά προδιάθεση ατόμων, με ταυτόχρονη διακοπή διαφόρων μεταβολισμού και του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Άγχος
Τόσο για την έναρξη της ψωρίασης όσο και για την επιδείνωση της υπάρχουσας χρόνιας ψωρίασης, οι κύριες αιτίες είναι το άγχος, το ψυχολογικό τραύμα, η παρατεταμένη κόπωση και η νευρική ένταση.
Το άγχος προκαλεί ανοσολογικές και βιοχημικές αντιδράσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ψωρίασης. Ωστόσο, μερικές φορές τα αρνητικά συναισθήματα χρησιμεύουν, αντίθετα, για την ολοκλήρωση των κλινικών συμπτωμάτων της ψωρίασης. Σύμφωνα με μια έρευνα σε ασθενείς με ψωρίαση, αυτός ο προκαλώντας παράγοντας προκαλεί την εμφάνιση της νόσου στο 49% των ασθενών και στο 41% δίνει μια υποτροπή της ψωρίασης.
Μολυσματικές ασθένειες, εμβολιασμός, χρόνιες εστίες μόλυνσης
Αμυγδαλίτιδα, ιγμορίτιδα, ΣΜΝ, μέση ωτίτιδα και ούτω καθεξής, συχνά ανιχνεύεται ιδιαίτερα ιδιαίτερα μολυσματικός στρεπτόκοκκος. Για μια επιδείνωση της νόσου, αυτός ο παράγοντας είναι σχετικός στο 21% των ασθενών και για την έναρξη της ανάπτυξης της ψωρίασης, η μόλυνση είναι ένας μηχανισμός ενεργοποίησης στο 15% των ασθενών.
Ορμονικές αλλαγές στις γυναίκες
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του θηλασμού, κατά την εμμηνόπαυση ή κατά την εφηβεία - στο 6% των ασθενών που ερωτήθηκαν, αυτός ήταν επίσης ένας προκλητικός παράγοντας στην ανάπτυξη της ψωρίασης.
Τραυματισμοί, τσιμπήματα, εγκαύματα
Οποιοδήποτε τραύμα στο δέρμα - στο 12-14% των ασθενών, η εμφάνιση ψωρίασης προκαλείται από σωματικό τραύμα.
Παρατεταμένη υποθερμία
Είναι η αιτία της ψωρίασης ή της επιδείνωσής της στο 5% των ασθενών.
Φάρμακα
Όπως οποιοδήποτε είδος αντιβιοτικού, ΜΣΑΦ. Θεραπεία βιταμινών - ειδικά βιταμίνες C, B, β-αποκλειστές, κυτταροστατικά, εμβολιασμός, χρήση φυτικών θεραπειών στη θεραπεία - αυτό προκαλεί ψωρίαση στο 6% των ασθενών.
Τροφική δηλητηρίαση, κατάχρηση ορισμένων τροφίμων
Σοκολάτα, εσπεριδοειδή και άλλα προϊόντα - σύμφωνα με έρευνα των ασθενών, αυτή είναι η αιτία της ψωρίασης στο 4% των ασθενών.
Πίνοντας αλκοόλ
Επίσης, ένας προκλητικός παράγοντας που προκαλεί γενίκευση της φλεγμονώδους διαδικασίας μειώνει την περίοδο ύφεσης και αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών, αυτό υποδεικνύεται από το 3% των ερωτηθέντων.
Κλιματική Αλλαγή
Υψηλή υγρασία, παρατεταμένη έκθεση σε έντονη υπεριώδη ακτινοβολία, ξαφνικές αλλαγές θερμοκρασίας και υγρασίας - προκαλεί επιδείνωση στο 2% των ασθενών.
Τα πρώτα συμπτώματα της αρχικής ψωρίασης μπορεί να εμφανιστούν ανεξάρτητα από την ηλικία, εξίσου συχνά εμφανίζεται σε βρέφη και σε άτομα ηλικίας 20-40 ετών, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσεται ψωρίαση. Φυσικά, όσο νωρίτερα εμφανίζεται, τόσο πιο σοβαρές είναι οι συνέπειες που προκαλεί στον ασθενή. Εάν η ψωρίαση αρχίσει σε ένα άτομο μετά από 30 χρόνια, συνήθως συνοδεύεται από γαστρίτιδα, ηπατικές παθήσεις, υπερβολικό βάρος, διάφορες νευρώσεις, διαβήτη, αρθρίτιδα και άλλες ασθένειες.